Viva Polonia, czyli na przekór stereotypom
Celem aktu II jest pokazanie codziennego życia Polaków w Berlinie. Kontrapunktem opowieści jest „odbicie się” od czterech popularnych
w Niemczech stereotypów definiujących „Polaka”: 1) „Piękna Polka”;
2) „Polnische Wirtschaft” (niegospodarność) 3) „Polnischer Reichstag” (polski chaos) – stereotyp braku jedności i umiejętności dialogu
i organizowania się; 4) „Polak katolik”. Służą one wciągnięciu „odbiorcy”
w klimat znanych mu stereotypów i zbudowaniu w ten sposób dynamicznej interakcji, która zapoczątkuje opowiadanie o blaskach i cieniach życia społeczności polskiej.
Za każdym ze stereotypów znajduje się opowieść o innym fragmencie życia codziennego: „piękna Polka” – życie rodzinne, towarzyskie, polskie zwyczaje itp., których symbolem w tradycyjnych polskich środowiskach jest/była kobieta/matka; „niegospodarność” – rozwój polskiej przedsiębiorczości, życie polskich robotników; „polski chaos” – rozwój działalności polskich stowarzyszeń, organizacji cechowych itp.: „Polak katolik” – życie religijne polskiej społeczności, kościoły i ich duszpasterze.
Tłem wszystkich scen jest miasto, berlińska ulica, rozwijające się centrum urbanistyczne, kulturalne i polityczne.
Scena I Piękna Polka
Scena II Polnische Wirtschaft (niegospodarność)
Scena III Polnischer Reichstag (polski chaos)
Scena IV Polak-katolik
|
